۱۱۱.امام على عليه السلام - در فضيلت قرآن و اوصاف آن -:بدانيد كه قرآن ، ميانجى‏اى است كه ميانجيگرى‏اش پذيرفته است ، و گوينده‏اى (شاكى‏اى) است كه سخنش تصديق مى‏شود . بدانيد كه قرآن ، در روز قيامت، براى هر كه ميانجيگرى كند ، ميانجيگرى‏اش پذيرفته مى‏شود .

۱۱۲.فاطمه عليها السلام - از سخنان ايشان در باره فدك -:خدا را در ميان شما ، پيمانى (/ سفارشى) است كه شما را به آن، توصيه كرده است و نيز يادگارى (اهل بيت) كه در ميان شما جانشين قرار داده است . كتاب خدا ، [در بر دارنده ]آگاهى‏هايى است كه روشن اند ، و آيه‏هايى است كه رازهايشان پيداست ، و برهانى است كه ظواهرش آشكار است .

ر . ك : ج‏۲ ص‏۳۸۳ (بخش دوم / فصل چهارم : مجموعه‏اى از بركات قرآن) .

۱۱۱.الإمام عليّ عليه السلام في فَضلِ القُرآنِ وأوصافِهِ - : وَاعلَموا أنَّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ ، وقائِلٌ (ماحِلٌ) مُصَدَّقٌ ، وأنَّهُ مَن شَفَعَ لَهُ القُرآنُ يَومَ القِيامَةِ شُفِّعَ فيهِ . ^۱

۱۱۲.فاطمة عليها السلام مِن خُطبَتِها في شَأنِ فَدَكَ - : للَّهِ‏ِ فيكُم عَهدٌ قَدَّمَهُ إلَيكُم ، وبَقِيَّةٌ استَخلَفَها عَلَيكُم ، كِتابُ اللَّهِ بَيِّنَةٌ بَصائِرُهُ ، وآيٌ مُنكَشِفَةٌ سَرائِرُهُ ^۲ ، وبُرهانٌ مُتَجَلِّيَةٌ ظَواهِرُهُ ... . ^۳

راجع: ج ۲ ص ۳۸۲ (الفصل الرابع : جوامع من بركاته) .