دوازده هزار نيرو از كوفه به سپاه ايشان پيوستند .
جالب توجّه ، اين كه امام عليه السلام وقتى مىخواست از مدينه به طرف بصره حركت كند ، نامهاى خطاب به اهل كوفه نوشت كه با اين جملات ، آغاز شده بود :
مِن عَبدِ اللَّهِ عَلِىٍّ أميرِ المُؤمِنينَ إلى أهلِ الكوفَةِ ، جَبهَةِ الأَنصارِ و سَنامِ العَرَبِ۱ .
از بنده خدا ، على امير مؤمنان ، به كوفيان ، گروه ياران شرافتمند و بلندپايگان عرب .
برپايه گزارش طبرى ، وقتى كه بين راه به امام عليه السلام خبر دادند كه شورشيان به بصره رفتهاند ، ايشان ، احساس آرامش كرد و فرمود :
إنَّ أهلَ الكوفَةِ أشَدُّ إلىّ حُبّاً ، و فيهِم رُؤوسُ العَرَبِ و أعلامُهُم۲ .
كوفيان ، براى من دوست داشتنىترند و سران و بزرگان عرب ، در ميان آنان اند .
و نيز به آنها نوشت :
إنّى قَدِ اختَرتُكُم عَلَى الأَمصارِ و إنّى بِالأَثرَةِ ۳ .
من، شما را بر ديگر شهرها ترجيح دادم ، و من ، خوبْ گزينشگرى هستم .
و در روايت ديگرى آمده كه به آنها نوشت :
فَإِنّى قَدِ اختَرتُكُم وَ النُّزولَ بَينَ أظهُرِكُم لِما أعرِفُ مِن مَوَدَّتِكُم و حُبِّكُم للَّهِِ عزّوجلّ و لِرَسولِهِ صلى اللَّه عليه و آله... ۴ .
من ، شما را انتخاب كردم و سكونت در ميان شما را برگزيدم ، چون مهرورزى و علاقهتان را به خداى عزّوجلّ و پيامبرش صلى اللَّه عليه و آله مىدانم .
