۴۸.امام هادى عليه السلامـ در يكى از سخنرانى هاى ايشان ـ :امّا بعد ، خداوند عز و جلوصلت را مايه پيوند دل ها و خويشى نَسَبى قرار داد و به واسطه آن ، رحِم ها را به هم پيوست و آن را مايه مهر و محبّت قرار داد . در اين ، خود ، نشانه هايى است براى جهانيان . و خداوند ، در كتاب استوار خويش فرموده است : «و او كسى است كه از آب ، بشرى آفريد ، و او را خويشاوند نَسَبى و سببى قرار داد» ، و فرموده است : «و بى همسران خود ، و غلامان و كنيزان درستكارتان را همسر دهيد» .
۴۹.الكافىـ به نقل از على بن عيسى ، كه سند حديث را به يكى از اهل بيت عليهم السلام رسانده است ـ :خداى ـ تبارك و تعالى ـ با موسى عليه السلام مناجات كرد و در مناجاتش به او فرمود : «اى موسى! ... منم ارباب بزرگ . من ، تو را از قطره اى آبِ بى مقدار آفريدم ؛ از گِلى كه آن را از زمين پست و به هم آميخته ، بيرون آوردم . پس بشرى شد . پس اين من بودم كه آن را ساختم و آفريدم» .
۵۰.الدرّ المنثورـ به نقل از ابن عبّاس ، در باره اين سخن خداوند متعال : «از سُلاله» ـ :سُلاله ، آب ويژه رقيقى است كه فرزند ، از آن ساخته مى شود .
۲/ ۷
آفرينش انسان از نطفه
قرآن
«ما انسان را از نطفه اى آميخته آفريديم تا او را بيازماييم . پس او را شنوا و بينا قرار داديم» .
«كشته باد انسان ! چه ناسپاس است ![خدا] او را از چه چيز آفريده است ؟ از نطفه اى خلقش كرد ، آن گاه ، اندازه مقرّرش بخشيد» .
