اين سخن، بدين معناست كه نقش ياد خدا در سازندگى جان و كمالات انسان، بسيار فراتر از جلوگيرى از آلودگى‏هاى اخلاقى و عملى است . به سخن ديگر، نماز، آثار و بركاتى براى نمازگزار و جامعه انسانى دارد كه پيشگيرى از آلودگى‏هاى اخلاقى و اجتماعى در مقايسه با آنها كوچك است.^۱ از اين رو امام صادق عليه السلام با صراحت اعلام مى‏فرمايد كه پس از معرفت، هيچ عبادتى بافضيلت‏تر از نماز نيست.
ثقه الإسلام كُلَينى با سند صحيح از معاوية بن وَهْب نقل كرده كه او مى‏گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم: بافضيلت‏ترين عملى كه موجب قرب الهى مى‏شود و محبوب‏ترين اعمال نزد خداوندعزّ وجلّ چيست؟ امام عليه السلام در پاسخ فرمود:
ما أعلَمُ شَيئًا بَعدَ المَعرِفَةِ أفضَلَ مِن هذِهِ الصَّلاةِ ، ألا تَرى‏ أنَّ العَبدَ الصّالِحَ عيسَى بنَ مَريَمَ عليه السلام قالَ : (وأوصانى بِالصَّلاةِ والزَّكاةِ ما دُمتُ حَيًّا) ^۲ .^۳
بر اين اساس، جا دارد كه خداوند منّان، نزد فرشتگان به نمازگزاران راستين ببالد و بر آنان، آفرين و بر خود، (فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَلِقِينَ) بگويد.

(إِنِّى أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ .^۱ من چيزى را مى‏دانم كه شما نمى‏دانيد) .
آنچه فرشتگان نمى‏دانستند، اين بود كه انسان از استعدادى برخوردار است كه اگر از آن درست استفاده كند، به نقطه‏اى از كمال دست مى‏يابد كه فرشتگان نمى‏توانند رسيد.
بنا بر اين، مباهات خدا در واقع، اشاره به پاسخ او به فرشتگان در تبيين حكمت خلقت انسان و ارائه نمونه‏هايى از كمالات اختيارى موجودى است كه ملائكه، حكمت آفرينش او را نمى‏دانستند يا نمى‏توانستند بدانند.
۲. با عنايت به آنچه در معناى «مباهات» بيان شد، معلوم مى‏شود كه چرا خدا به «نمازگزار» مباهات مى‏كند. مباهات خدا به نمازگزار، نشانه نقش بى‏بديل نماز در سازندگى انسان و صعود او به قلّه كمالات انسانى است.
خداوند منّان در نخستين مكالمات خود با موسى عليه السلام در تبيين حكمت نماز مى‏فرمايد:
(إِنَّنِى أَنَا اللَّهُ لَآ إِلَهَ إِلَّآ أَنَا فَاعْبُدْنِى وَ أَقِمِ الصَّلَوةَ لِذِكْرِى.^۲ منم من، خدايى كه جز من معبودى نيست . پس مرا عبادت كن و نماز را براى ياد من به پا دار) .
نماز، كامل‏ترين مصداق ياد خداست و نخستين نقش آن در سازندگى انسان، پاكسازى جان از آلودگى‏هاى اخلاقى و عملى و بالاترين بركات آن، دستيابى به قلّه يقين و معارف شهودى است.
(وَ أَقِمِ الصَّلَوةَ إِنَّ الصَّلَوةَ تَنْهَى‏ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ . ^۳ نماز را بر پا دار كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‏دارد، و قطعاً ياد خدا [آثارش‏] بزرگ‏تر است) .