وارد شدم، در حالى كه گرفته و اندوهناك بود و اشكهايى همانند لؤلؤ از چشمانش سرازير بود. گفتم : اى پسر پيامبر خدا ! گريهات از چيست ؟ خداوند ، چشمانت را گريان نكند !
به من فرمود: «آيا غافلى؟ آيا نمىدانى كه حسين بن على عليه السلام در چنين روزى كشته شد؟» .
امام صادق عليه السلام چنان گريست كه مَحاسنش از اشكهايش تر شد.۱
۸۴۶.كامل الزيارات - به نقل از هارون بن خارجه - : در خدمت امام صادق عليه السلام بوديم كه از حسين عليه السلام ياد كرديم . ايشان گريست و ما هم گريه كرديم. امام عليه السلام سرش را بلند كرد و فرمود: «حسين عليه السلام فرمود: "من كشته اشكم و هيچ مؤمنى مرا ياد نمىكند، مگر اين كه مىگريَد"».۲
۸۴۷.كامل الزيارات - به نقل از صفوان جمّال - : در راه مدينه ، عازم مكّه بوديم كه از امام صادق عليه السلام پرسيدم و گفتم: اى پسر پيامبر خدا ! چه شده كه تو را گرفته و اندوهگين و شكسته مىبينم؟
فرمود: «اگر آنچه را من شنيدم، تو هم مىشنيدى، تو را از سؤال كردن از من باز مىداشت».
گفتم : چه شنيدى؟
فرمود: «نفرين و ناله فرشتگان را به درگاه خداى عزّوجلّ بر كُشندگان امير مؤمنان عليه السلام و
1.دَخَلتُ عَلى سَيِّدي أبي عَبدِ اللَّهِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ [الصّادِقِ] عليهما السلام في يَومِ عاشوراءَ ، فَأَلفَيتُهُ كاسِفَ اللَّونِ ، ظاهِرَ الحُزنِ ، ودُموعُهُ تَنحَدِرُ مِن عَينَيهِ كَاللُّؤلُؤِ المُتَساقِطِ . فَقُلتُ : يَابنَ رَسولِ اللَّهِ ! مِمَّ بُكاؤُكَ ، لا أبكَى اللَّهُ عَينَيكَ؟
فَقالَ لي : أوَ في غَفلَةٍ أنتَ؟ أما عَلِمتَ أنَّ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام اُصيبَ في مِثلِ هذَا اليَومِ؟ ... قالَ : وبَكى أبو عَبدِ اللَّه عليه السلام حَتَّى اخضَلَّت لِحيَتُهُ بِدُموعِهِ ۸۴۹ (مصباح المتهجّد : ص ۷۸۲ ، المزار الكبير : ص ۴۷۳ ح ۶) .
2.كُنّا عِندَهُ، فَذَكَرنَا الحُسَينَ عليه السلام ، فَبَكى أبو عَبدِ اللَّهِ عليه السلام وبَكَينا .
قالَ : ثُمَّ رَفَعَ رَأسَهُ ، فَقالَ : قالَ الحُسَينُ عليه السلام : أنَا قَتيلُ العَبرَةِ ، لا يَذكُرُني مُؤمِنٌ إلّا بَكى ۸۵۰ (كامل الزيارات : ص ۲۱۶ ح ۳۱۳ ، فضل زيارة الحسين عليه السلام : ص ۴۱ ح ۱۴) .
