777
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

او چنين كرد و من هم آنچه را وعده داده بودم ، به او پرداختم .۱

۶۳۳.الملهوف : سر حسين عليه السلام و نيز زنانش و مردان اسير خاندان را حركت دادند و چون به دمشق رسيدند ، اُمّ‏كلثوم به شمر - كه از افراد آن گروه بود - نزديك شد و به او گفت : درخواستى از تو دارم .
گفت : درخواستت چيست؟
گفت : هنگامى كه ما را به شهر در آوردى ، ما را از دروازه‏اى ببر كه تماشاگر كمترى دارد و به آنها بگو كه اين سرها را از ميان ما بيرون ببرند و دور كنند كه از كثرتِ

1.إنَّ سَهلَ بنَ سَعدٍ قال : خَرَجتُ إلى‏ بَيتِ المَقدِسِ حَتّى‏ تَوَسَّطتُ الشّامَ ، فَإِذا أنَا بِمَدينَةٍ مُطَّرِدَةِ الأَنهارِ كَثيرَةِ الأَشجارِ ، قَد عَلَّقُوا السُّتورَ وَالحُجُبَ وَالدّيباجَ ، وهُم فَرِحونَ مُستَبشِرونَ ، وعِندَهُم نِساءٌ يَلعَبنَ بِالدُّفوفِ وَالطُّبولِ ، فَقُلتُ في نَفسي : لَعَلِّ لِأَهلِ الشّامِ عيداً لا نَعرِفُهُ نَحنُ ، فَرَأَيتُ قَوماً يَتَحَدَّثونَ ، فَقُلتُ : يا هؤُلاءِ ! ألَكُم بِالشّامِ عيدٌ لا نَعرِفُهُ نَحنُ ؟ ! قالوا : يا شَيخُ! نَراكَ غَريباً . فَقُلتُ : أنَا سَهلُ بنُ سَعدٍ ، قَد رَأَيتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله وحَمَلتُ حَديثَهُ . فَقالوا : يا سَهلُ! ما أعجَبَكَ السَّماءُ لا تَمطُرُ دَماً ! وَالأَرضُ لا تَخسِفُ بِأَهلِها ! قُلتُ : ولِمَ ذاكَ ؟ فَقالوا هذا رَأسُ الحُسَينِ عليه السلام عِترَةِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، يُهدى‏ مِن أرضِ العِراقِ إلَى الشّامِ ، وسَيَأتِي الآنَ . قُلتُ : وا عَجَباه ! يُهدى‏ رَأسُ الحُسَينِ عليه السلام وَالنّاسُ يَفرَحونَ ؟ ! فَمِن أيِّ بابٍ يُدخَلُ ؟ فَأَشاروا إلى‏ بابٍ يُقالُ لَهُ : بابُ السّاعاتِ ، فَسِرتُ نَحوَ البابِ ، فَبَينَما أنَا هُنالِكَ ، إذ جاءَتِ الرّاياتُ يَتلو بَعضُها بَعضاً ، وإذا أنَا بِفارِسٍ بِيَدِهِ رُمحٌ مَنزوعُ السِّنانِ ، وعَلَيهِ رَأسُ مَن أشبَهُ النّاسِ وَجهاً بِرَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ، وإذا بِنِسوَةٍ مِن وَرائِهِ عَلى‏ جِمالٍ بِغَيرِ وِطاءٍ . فَدَنَوتُ مِن إحداهُنَّ فَقُلتُ لَها : يا جارِيَةُ مَن أنتِ ؟ فَقالَت : سُكَينَةُ بِنتُ الحُسَينِ . فَقُلتُ لَها : ألَكِ حاجَةٌ إلَيَّ ؟ فَأَنَا سَهلُ بنُ سَعدٍ مِمَّن رَآى‏ جَدَّكِ وسَمِعَ حَديثَهُ . قالَت : يا سَهلُ ! قُل لِصاحِبِ الرَّأسِ أن يَتَقَدَّمَ بِالرَّأسِ أمامَنا ، حَتّى‏ يَشتَغِلَ النّاسُ بِالنَّظَرِ إلَيهِ فَلا يَنظُرونَ إلَينا ، فَنَحنُ حَرَمُ رَسولِ اللَّهِ . قالَ : فَدَنَوتُ مِن صاحِبِ الرَّأسِ وقُلتُ لَهُ : هَل لَكَ أن تَقضِيَ حاجَتي وتَأخُذَ مِنّي أربَعَمِئَةِ دينارٍ ؟ ! قالَ : وما هِيَ ؟ قُلتُ : تَقَدَّم بِالرَّأسِ أمامَ الحَرَمِ . فَفَعَلَ ذلِكَ وَدَفعتُ لَهُ ما وَعَدتُهُ ۶۳۵ (مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۶۰ ؛ بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۲۷) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
776

گفتند : اى پيرمرد ! تو را غريبه مى‏بينيم؟
گفتم : من سهل بن سعد هستم . پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را ديده‏ام و از او حديث شنيده‏ام .
گفتند : اى سهل ! آيا تعجّب نمى‏كنى كه آسمان ، خون نمى‏بارد و زمين ، ساكنانش را فرو نمى‏برد؟
گفتم : چرا اين گونه شود؟
گفتند : اين ، سر حسين ، از خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله است كه آن را از سرزمين عراق به شام ، هديه مى‏برند و اكنون مى‏رسد .
گفتم : شگفتا! سر حسين را به هديه مى‏برند و مردم ، خوش‏حالى مى‏كنند؟! از كدام دروازه مى‏آورند؟
مردم به دروازه‏اى به نام «دروازه ساعات» ، اشاره كردند . به سوى آن رفتم و آن‏جا كه بودم ، پرچم‏هايى پى در پى آمد و اسب‏سوارى را ديدم كه به دستش نيزه سرشكسته‏اى بود و سرى بر آن بود كه شبيه‏ترينِ صورت‏ها به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بود و در پى آن ، زنانى سوار بر شتران بدون جهاز آمدند .
به يكى از آنها نزديك شدم و به او گفتم : اى دختر ! تو كيستى؟
گفت : سَكينه دختر حسين .
به او گفتم : آيا درخواستى از من دارى ؟ من ، سهل بن سعد هستم كه جدّت را ديده و از او حديث شنيده‏ام .
سكينه گفت : اى سهل ! به حامل سر بگو كه سر را جلوى ما ببرد تا مردم به ديدن او سرگرم شوند و به ما نگاه نكنند ، كه ما حرم پيامبر خدا هستيم .
سهل گفت : به حامل سر ، نزديك شدم و به او گفتم : آيا درخواستم را اجابت مى‏كنى تا در عوض ، چهارصد دينار بگيرى؟
گفت : درخواستت چيست؟
گفتم : سر را جلوتر از اهل حرم ، حركت بده .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 32485
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به