757
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

هنگامى كه آن دو را ديد ، سرشان را بُريد و نزد عبيد اللَّه بن زياد آورد . عبيد اللَّه ، چيزى به او نداد و به وى گفت : دوست داشتم كه آن دو را برايم زنده مى‏آوردى و من با آن دو بر ابو جعفر (يعنى عبد اللَّه بن جعفر) منّت مى‏نهادم .
اين خبر به عبد اللَّه بن جعفر رسيد . گفت : دوست داشتم كه آن دو را برايم مى‏آورد و دو هزار هزار (دو ميليون) درهم به او مى‏دادم !۱

نكته‏

بيشتر منابع تاريخى ، كودكان يادشده را فرزندان يا نوادگان عبد اللَّه بن جعفر مى‏دانند و تنها در الأمالى صدوق (ص ۱۴۳ ح ۱۴۵) ، با سندى ضعيف ، آنان به مسلم بن عقيل عليه السلام نسبت داده شده‏اند .
گفتنى است كه گزارش‏هاى صدوق و خوارزمى ،۲ علاوه بر ضعف سند ، به داستان‏سرايى شبيه‏ترند. بنا بر اين ، متن آنها نيز ضعيف ارزيابى مى‏گردد .

1.وقَد كانَ ابنا عَبدِ اللَّهِ بنِ جَعفَرٍ لَجَآ إلَى امرَأَةِ عَبدِ اللَّهِ بنِ قُطبَةَ الطّائِيِّ ثُمَّ النَّبهانِيِّ ، وكانا غُلامَينِ لَم يَبلُغا. وقَد كانَ عُمَرُ بنُ سَعدٍ أمَرَ مُنادِياً فَنادى‏ : مَن جاءَ بِرَأسٍ فَلَهُ ألفُ دِرهَمٍ . فَجاءَ ابنُ قُطبَةَ إلى‏ مَنزِلِهِ فَقالَت لَهُ امرَأَتُهُ : إنَّ غُلامَينِ لَجَآ إلَينا فَهَل لَكَ أن تُشرِفَ بِهِما فَتَبعَثَ بِهِما إلى‏ أهلِهِما بِالمَدينَةِ ؟ قالَ : نَعَم أرِنيهِما . فَلَمّا رَآهُما ذَبَحَهُما وجاءَ بِرُؤوسِهِما إلى‏ عُبَيدِ اللَّهِ بنِ زِيادٍ ، فَلَم يُعطِهِ شَيئاً، فَقالَ عُبَيدُ اللَّهِ: وَدِدتُ أنَّهُ كانَ جاءَني بِهِما حَيَّينِ فَمَنَنتُ بِهِما عَلى‏ أبي جَعفَرٍ - يَعني عَبدَ اللَّهِ بنَ جَعفَرٍ - . وبَلَغَ ذلِكَ عَبدَ اللَّهِ بنَ جَعفَرٍ فَقالَ : وَدِدتُ أنَّهُ كانَ جاءَنى بِهِما فَأَعطَيتُهُ ألفَي ألفٍ ۶۲۲ (الطبقات الكبرى / الطبقة الخامسة من الصحابة) : ج ۱ ص ۴۷۸) .

2.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى (ج ۲ ص ۴۹) ماجرايى نزديك به الأمالى صدوق مى‏آورد با اين تفاوت كه كودكان را فرزندان جعفر طيار معرفى مى‏كند كه از اين جهت با قول مشهور ، هماهنگ است .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
756

روزى و خرجى و لباسى برايشان مقرّر كرد .۱

۶ / ۱۴

شهيد شدن دو نوجوان از خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله‏

۶۱۷.تاريخ الطبرى - به نقل از سعد بن عبيده - : دو نوجوان از پسران عبد اللَّه بن جعفر يا پسران پسر عبد اللَّه بن جعفر رفتند و نزد مردى از قبيله طى آمدند و به او پناه بردند . او گردن آن دو را زد و سرهايشان را نزد ابن زياد آورد .
ابن زياد ، تصميم گرفت گردنش را بزند و فرمان داد تا خانه‏اش را ويران كنند .۲

۶۱۸.أنساب الأشراف : دو پسرِ عبد اللَّه بن جعفر ، به مردى از قبيله طَى ، پناه بردند . او گردن آن دو را زد و سرهايشان را براى ابن زياد آورد . ابن زياد ، به زدن گردنش اهتمام كرد و فرمان ويرانى خانه‏اش را داد .۳

۶۱۹.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : دو پسر عبد اللَّه بن جعفر ، به همسر عبد اللَّه بن قُطبه طايىِ نَبهانى پناه بردند . آن دو ، نوجوانانى نابالغ بودند و عمر بن سعد ، پيش‏تر به جارچى‏اى فرمان داده بود كه ندا دهد : هر كس سرى بياورد ، هزار درهم دارد .
ابن قُطبه به خانه‏اش آمد و همسرش به او گفت : دو نوجوان ، به ما پناه آورده‏اند . آيا مى‏توانى بيايى و آن دو را به سوى خانواده‏شان در مدينه بفرستى؟
گفت : آرى . آن دو را به من نشان بده .

1.وجي‏ءَ بِنِسائِهِ [أي بِنِساءِ الإِمامِ الحُسَينِ عليه السلام‏] وبَناتِهِ وأهلِهِ ، وكانَ أحسَنُ شَي‏ءٍ صَنَعَهُ أن أمَرَ لَهُنَّ بِمَنزِلٍ في مَكانٍ مُعتَزِلٍ ، وأجرى‏ عَلَيهِنَّ رِزقاً ، وأمَرَ لَهُنَّ بِنَفَقَةٍ وكِسوَةٍ ۶۱۹ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۹۳. نيز، ر.ك: البداية و النهاية: ج ۸ ص ۱۹۳) .

2.فَانطَلَقَ غُلامانِ مِنهُم لِعَبدِ اللَّهِ بنِ جَعفَرٍ - أوِ ابنِ ابنِ جَعفَرٍ فَأَتَيا رَجُلاً مِن طَيِّئٍ فَلَجَآ إلَيهِ فَضَرَبَ أعناقَهُما وجاءَ بِرُؤوسِهِما حَتّى‏ وَضَعَهُما بَينَ يَدَيِ ابنِ زِيادٍ ، قالَ فَهَمَّ بِضَربِ عُنُقِهِ وأمَرَ بِدارِهِ فَهُدِّمَت ۶۲۰ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۹۳ ، بغية الطلب فى تاريخ حلب : ج ۶ ص ۲۶۳۹) .

3.لَجَأَ ابنانِ لِعَبدِ اللَّهِ بنِ جَعفَرٍ إلى‏ رَجُلٍ مِن طَيِّئٍ فَضَرَبَ أعناقَهُما وأتى‏ ابنَ زِيادٍ بِرُؤوسِهِما ، فَهَمَّ بِضَربِ عُنُقِهِ وأمَرَ بِدارِهِ فَهُدِّمَت ۶۲۱ (أنساب الأشراف: ج‏۳ ص ۴۲۴) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 31008
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به