جلويش گذاشتند . ابن زياد به آن مى‏نگريست و لبخند مى‏زد و با چوب‏دستى‏اش بر دندان‏هاى پيشِ حسين عليه السلام مى‏زد .
زيد بن اَرقَم ، از اصحاب پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله - كه پيرمردى كهن‏سال بود - ، كنار ابن زياد بود . هنگامى كه ديد او با چوب‏دستى بر دندان‏هاى امام عليه السلام مى‏زند ، به او گفت : چوب‏دستى‏ات را از اين دو لب بردار كه - سوگند به خدايى كه خدايى جز او نيست - ، آن قدر ديده‏ام دو لب پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بر اين دو لب ، بوسه مى‏زند كه به شمار نمى‏توانم بياورم . سپس با صداى بلند گريست .
ابن زياد به او گفت : خداوند ، چشم‏هايت را گريان كند ! آيا از پيروزى خدا مى‏گِريى؟ به خدا سوگند ، اگر پيرمردى خِرِفت نبودى و عقلت نرفته بود ، گردنت را مى‏زدم . زيد بن اَرقَم ، از پيش ابن زياد برخاست و به خانه‏اش رفت .^۱

۶۰۷.الأمالى ، طوسى - به نقل از حَكَم بن محمّد بن قاسم ثَقَفى ، از پدرش ، از جدّش - : هنگام آوردن سر حسين عليه السلام ، در حضور عبيد اللَّه بن زياد بودم . او با چوب‏دستى شروع به زدن بر دندان‏هاى پيشين سرِ حسين عليه السلام كرد و مى‏گفت : چه دندان‏هاى خوبى داشته است !
زيد بن اَرقَم به او گفت : چوب‏دستى‏ات را بردار ، كه بسيار ديدم پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله لبانش را بر جاى آن مى‏نهد .
ابن زياد گفت : تو پيرى و خرفت شده‏اى !
زيد ، برخاست و جامه‏اش را كشيد و رفت ... .

۶ / ۸

احتجاج زيد بن اَرقَم با ابن زياد

۶۰۶.الإرشاد : هنگامى كه سر امام حسين عليه السلام رسيد و عمر بن سعد - كه خدا ، لعنتش كند - نيز فرداى همان روز با دختران و خاندان حسين عليه السلام كه همراهش بودند ، رسيد ، ابن زياد در كاخ فرماندارى ، جلوس كرد و به مردم ، بار عام داد و فرمان داد تا سر را آوردند و