پروردگارت فراخوان».
از منظر واژهشناسى «حكمت»، بيانگر از نوعى استوارى و اتقان است و به هر چيز استوار و نفوذناپذير، اعم از ماده و معنوى، اطلاق مىشود، نام گذارى «علم» به «حكمت» نيز بدان جهت است كه از نفوذ جهل، جلوگيرى مىكند.۱
خليل بن احمد فراهيدى در تبيين معناى حكمت مىگويد:
الحكمة مرجعها إلى العدل والعلم والحلم.۲
بازگشت حكمت به دادگرى، دانش و بردبارى است.
بر پايه اين تعريف، افزون بر «علم»، عنصر «عدل» و «حلم» نيز در بهرهگيرى از «حكمت» نقش دارند، و اين بدان معنا است كه رعايت عدالت در گفتار و بردبارى در رفتار، بر استحكام منطق مبتنى بر علم، خواهد افزود.
بنابراين، يكى از روشهاى مواجهه با دگرانديشان از منظر اسلام، بهرهگيرى از منطق مبتنى بر حقايق علمى، با رعايت ارزشهاى اخلاقى است.
۲. اندرز نيكو
دومين روش اسلام براى مبارزه با انديشههاى غلط، بهرهگيرى از اندرزهاى نيكو و دلنشين و به تعبير قرآن «موعظة حسنة» است.
«موعظه»، سخنان آموزنده و عبرت انگيزى است كه عواطف شنونده را براى پذيرفتن حق تحريك مىكند. بنابراين، «حكمت» از طريق عقل، و
