شد؟» .^۱
گفتم : سَرورم! نظرت در باره روزه امروز چيست؟
فرمود: «روزه بگير ؛ امّا بدون تصميم شبانه، و افطار كن، امّا نه با سرخوشى و روزه آن را كامل نكن و افطارت، ساعتى پس از نماز عصر، با جرعه‏اى آب باشد ؛ چرا كه در چنين ساعتى، جنگ با خاندان پيامبر خدا، فرو نشست و آن واقعه بزرگ ، متوقّف شد ، در حالى كه سى كشته از آنان در جمع يارانشان بر زمين افتاده بود، كه كشته شدنشان براى پيامبر خدا، گران بود و اگر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله زنده بود، ايشان - كه درودهاى خدا بر او باد - خود ، صاحب‏عزا بود».
همچنين، امام صادق عليه السلام گريست تا اين كه محاسنش با اشك‏هايش خيس شد و آن گاه فرمود: «خداوند عزّوجلّ هنگامى كه نور را آفريد، آن را در روز جمعه، در آغاز ماه رمضان مقدّر كرد و تاريكى را در روز چهارشنبه آفريد ، كه روز عاشورا را هم در چنين روزى آفريد (يعنى روز دهم ماه محرّم) و براى هر يك از نور و تاريكى، راه و روشى قرار داد.
اى عبد اللَّه بن سِنان ! بهترين كارى كه در اين روز انجام مى‏دهى، اين است كه در پى جامه تميز باشى و آن را بپوشى و تسلُّب كُنى» .
گفتم : تسلُّب ، يعنى چه؟
فرمود: «[يعنى‏] خود را به شكل ماتم‏زدگان درآورى (دكمه‏هايت را باز كنى و آستين‏هايت را بالا بزنى) .^۲ بعد به بيابان كويرى ، يا جايى كه كسى تو را نبيند، يا به خانه‏اى كه خالى باشد يا جايى خلوت مى‏روى ، در زمانى كه روز ، بالا آمده باشد . آن

۸۰۲.الكافى - به نقل از عبد الملك ، از امام صادق عليه السلام - : روز عاشورا، روزى است كه حسين عليه السلام در آن روز ، كشته شد... . اين روز، جز روز اندوه و ماتم نيست؛ اندوه و ماتمى كه بر آسمانيان و زمينيان و همه مؤمنان، وارد شده است .^۱

۳ / ۲ - ۴

تسليت گفتن به يكديگر ، بِدان گونه كه روايت شده‏

۸۰۳.كامل الزيارات، - به نقل از مالك جُهَنى، در باره برپايى ماتم در روز عاشورا براى امام حسين عليه السلام - : [به امام باقر عليه السلام ]گفتم : چگونه برخى به يكديگر تسليت بگويند؟
فرمود: «[چنين‏] مى‏گويند: "خداوند، پاداش‏هاى ما را بر سوگوارى حسين عليه السلام بزرگ گردانَد و ما و شما را همراه با ولىّ خودش ، مهدىِ خاندان محمّد صلى اللَّه عليه و آله، از خونخواهان حسين عليه السلام قرار دهد"» .^۲

۳ / ۲ - ۵

نماز و دعا و زيارت، بِدان گونه كه روايت شده‏

۸۰۴.مصباح المتهجّد - به نقل از عبد اللَّه بن سِنان - : روز عاشورا، بر سَرورم امام صادق عليه السلام وارد شدم . ديدم رنگ‏پريده و اندوهگين است و اشك از چشمانش، همانند لؤلؤ ، جارى است . گفتم : اى پسر پيامبر خدا ! چرا گريه مى‏كنى - خداوند ، چشمانت را گريان نكند - ؟
به من فرمود: «آيا غافلى؟ آيا نمى‏دانى كه در چنين روزى، حسين بن على عليه السلام كشته