273
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

خاطر كمىِ همراهان و نيروهايش ، نزد خود نگه داشت .
آن گروه، براى پراكنده ساختن مردم ، بيرون رفتند. عبيد اللَّه به بزرگان و سرانى كه نزد او بودند ، دستور داد از بالاى قصر ، بر مردم ، اشراف يابند و به فرمانبران ، وعده نيكى دهند و اهل سركشى را بترسانند و آنان چنين كردند.۱

۱۴۹.الأخبار الطوال : عبيد اللَّه بن زياد به بزرگان كوفه كه نزد او بودند ، گفت : هر يك از شما در يك جهت از برج‏هاى قصر برويد و از بالاى قصر ، به مردم رو كنيد و آنان را بترسانيد.
كثير بن شهاب، محمّد بن اشعث، قَعْقاع بن شَور، شَبَث بن رِبعى، حَجّار بن اَبجَر و شمر بن ذى الجوشن ، هر يك [از جانبى‏] بر مردم اشراف يافت و فرياد زد: اى كوفيان ! از خداوند ، پروا كنيد و در فتنه [و بحران ]شتاب مكنيد و اتّحاد امّت را بر هم مزنيد و لشكر شام را به سمت خود مكشانيد ، كه شما [پيش از اين، آمدنِ‏] آنان را چشيده و صولت آنها را تجربه كرده‏ايد!۲

۱۵۰.تذكرة الخواصّ : سران كوفيان، نزد ابن زياد بودند ، كه به آنان گفت : برخيزيد و

1.أقبَلَ أشرافُ النّاسِ يَأتونَ ابنَ زِيادٍ مِن قِبَلِ البابِ الَّذي يَلي دارَ الرُّومِيّينَ ، وَالنّاسُ يَسُبّونَ ابنَ زِيادٍ وأباهُ ، فَدَعَا ابنُ زِيادٍ كَثيرَ بنَ شِهابٍ الحارِثِيَّ ، وأمَرَهُ أن يَخرُجَ فيمَن أطاعَهُ مِن مَذحِجٍ ، فَيَسيرَ ويُخَذِّلَ النّاسَ عَنِ ابنِ عَقيلٍ ويُخَوِّفَهُم ، وأمَرَ مُحَمَّدَ بنَ الأَشعَثِ أن يَخرُجَ فيمَن أطاعَهُ مِن كِندَةَ وحَضرَمَوتَ ، فَيَرفَعَ رايَةَ أمانٍ لِمَن جاءَهُ مِنَ النّاسِ ، وقالَ مِثلَ ذلِكَ لِلقَعقاعِ بنِ شَورٍ الذُهلِيِّ ، وشَبَثِ بنِ رِبعِيٍّ التَّميمِيِّ ، وحَجّارِ بنِ أبجَرٍ العِجلِيِّ ، وشِمرِ بنِ ذِي الجَوشَنِ الضَّبابِيِّ ، وتَرَكَ وُجوهَ النّاسِ عِندَهُ استِئناساً بِهِم لِقِلّةِ مَن مَعَهُ . وخَرَجَ اُولئِكَ النَّفَرُ يُخَذِّلونَ النّاسَ ، وأمَرَ عُبَيدُ اللَّهِ مَن عِندَهُ مِنَ الأَشرافِ أن يُشرِفوا عَلَى النّاسِ مِنَ القَصرِ فَيُمَنّوا أهلَ الطّاعَةِ ويُخَوِّفوا أهلَ المَعصِيَةِ ، فَفَعَلوا ۱۴۹ (الكامل فى التاريخ : ج ۲ ص ۵۴۱) .

2.قالَ عُبَيدُ اللَّهِ بنُ زِيادٍ لِمَن كانَ عِندَهُ مِن أشرافِ أهلِ الكوفَةِ : لِيُشرِف كُلُّ رَجُلِ مِنكُم في ناحِيَةٍ مِنَ السّورِ ، فَخَوِّفُوا القَومَ . فَأَشرَفَ كَثيرُ بنُ شِهابٍ ، ومُحَمَّدُ بنُ الأَشعَثِ ، وَالقَعقاعُ بنُ شَورٍ ، وشَبَثُ بنُ رِبعِيٍّ ، وحَجّارُ بنُ أبجَرٍ ، وشِمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ ، فَتَنادَوا : يا أهلَ الكوفَةِ ، اِتَّقوا اللَّهَ ولا تَستَعجِلُوا الفِتنَةَ ، ولا تَشُقّوا عَصا هذِهِ الاُمَّةِ ، ولا تورِدوا عَلى‏ أنفُسِكُم خُيولَ الشّامِ ، فَقَد ذُقتُموهُم ، وجَرَّبتُم شَوكَتَهُم ۱۵۰ (الأخبار الطوال : ص ۲۳۹) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
272

راه را باز كن تا پراكنده شوند.۱

۱۴۷.الكامل فى التاريخ : در ميان كسانى كه با مسلم جنگيدند ، محمّد بن اشعث، شَبَث بن رِبعى تميمى و قَعقاع بن شَور ، حضور داشتند. شَبَث، يكسره مى‏گفت: بگذاريد شب شود . مردم ، پراكنده مى‏شوند.
قَعقاع به وى گفت: تو راه فرار را بر آنان بسته‏اى. راه را بگشا تا پراكنده شوند.۲

۴ / ۱۹

نقشه ابن زياد براى پراكنده كردن مردم از اطراف مسلم‏

۱۴۸.الكامل فى التاريخ : بزرگان كوفه از طرف درى كه رو به روى خانه رومى‏ها بود، نزد ابن زياد مى‏رفتند . در اين حال ، مردم به ابن زياد و پدرش دشنام مى‏دادند. ابن زياد، كثير بن شهاب حارثى را خواست و به وى دستور داد به همراه فرمانبرانش از قبيله مَذحِج حركت كند و [ در كوفه ] بگردد و مردم را از اطراف پسر عقيل ، پراكنده سازد و آنان را بترساند .
او به محمّد بن اشعث نيز دستور داد به همراه فرمانبرانش از قبيله كِنده و حَضْرَموت بيرون رود و پرچم امان را براى كسانى كه به سمت او مى‏آيند ، برافرازد و همين دستور را به قَعقاع بن شَور ذُهْلى، شَبَث بن رِبْعى تميمى، حَجّار بن اَبجَر عِجلى و شمر بن ذى الجوشن ضِبابى داد و ساير سران را به خاطر اُنس گرفتن با آنان و نيز به

1.إنَّ المُختارَ بنَ أبي عُبَيدٍ ، وعَبدَ اللَّهِ بنَ الحارِثِ بنِ نَوفَلٍ ، كانا خَرَجا مَعَ مُسلِمٍ ، خَرَجَ المُختارُ بِرايَةٍ خَضراءَ ، وخَرَجَ عَبدُ اللَّهِ بِرايَةٍ حَمراءَ ، وعَلَيهِ ثِيابٌ حُمرٌ ، وجاءَ المُختارُ بِرايَتِهِ فَرَكَزَها عَلى‏ بابِ عَمرِو بنِ حُرَيثٍ ، وقالَ : إنَّما خَرَجتُ لِأَمنَعَ عَمراً . وإنَّ ابنَ الأَشعَثِ وَالقَعقاعَ بنَ شَورٍ وشَبَثَ بنَ رِبعِيٍّ ، قاتَلوا مُسلِماً وأصحابَهُ - عَشِيَّةَ سارَ مُسلِمٌ إلى‏ قَصرِ ابنِ زِيادٍ - قِتالاً شَديداً ، وإنَّ شَبَثاً جَعَلَ يَقولُ : اِنتَظِروا بِهِمُ اللَّيلَ يَتَفَرَّقوا ، فَقالَ لَهُ القَعقاعُ : إنَّكَ قَد سَدَدتَ عَلَى النّاسِ وَجهَ مَصيرِهِم ، فَاخرُج لَهُم يَنسَرِبوا ۱۴۷ (تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۸۱) .

2.كانَ فيمَن قاتَلَ مُسلِماً مُحَمَّدُ بنُ الأَشعَثِ ، وشَبَثُ بنُ رِبعِيٍّ التَّميمِيُّ ، وَالقَعقاعُ بنُ شَورٍ ، وجَعَلَ شَبَثٌ يَقولُ : اِنتَظِروا بِهِمُ اللَّيلَ يَتَفَرَّقوا ، فَقالَ لَهُ القَعقاعُ : إنَّكَ قَد سَدَدتَ عَلَيهِم وَجهَ مَهرَبِهِم ، فَافرِج لَهُم يَتَفَرَّقوا ۱۴۸ (الكامل فى التاريخ : ج ۲ ص ۵۴۵) .

  • نام منبع :
    گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏ شهرى، تلخیص: مرتضی خوش‌نصیب
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 30740
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به